"So, so you think you can tell, heaven from Hell, blue skies from pain." Pink Floyd

Słońce otula Kraków swoimi ramionami, a my idziemy wzdłuż Wisły. Rozmawiamy o tym, ile masz kłopotów z wystawieniem ocen pierwszakom, bo każdy teraz sobie o Tobie przypomniał i chce poprawić każdą ocenę, nawet tą z poprzedniego semestru. Żalisz mi się, że nie masz zbyt wiele czasu. Ja opowiadam o wycieczce do Zakopanego, tylko się uśmiechasz. Nic już nie mówię, Ty również w ogóle się nie odzywasz. Łapiesz nagle moją rękę, a ja odwzajemniam uścisk. Patrzę przez chwilę za okularów na twe niebieskie tęczówki i uśmiecham się szczerze. Okropnie gorąco. Strużka potu leci po moich plecach wzdłuż kręgosłupa. Nie zwracam uwagi. Widzę, że Tobie również kropelka potu spływa po skroni. Ocieram ją swoją dłonią. Pytam, czy idziemy na lody, odpowiadasz, że tak. Idziemy w milczeniu. Pani na Sławkowskiej pyta, czy dla dziewczyny również jagoda i kakao z podwójna polewą czekoladową. Mówisz, że tak. Zaśmiałam się głośno, ale w sercu jakoś tak cieplej się zrobiło. Siedliśmy na ławce Pod Ratuszem i rozmawialiśmy. Długo. Przerywasz rozmowę, łapiesz mnie za rękę i ciągniesz gdzie indziej. Bierzesz mnie na ręce i biegniesz w stronę fontanny. Wrzucasz mnie do wody i sam wskakujesz. Bawimy się jak dzieci, ochlapując się wodą. Przytrzymujesz moją twarz dłońmi i muskasz swoimi ustami. Odwzajemniam pocałunek i zaplatam ręce na Twojej szyi. Ludzie się dziwnie patrzą, ale co mnie to obchodzi. W końcu Cię zdobyłam, kochany... (faceci są okropnie naiwni)